Eskişehir Kırım’la omuz omuza

Kırım Tatarlarının 1944 yılında Stalin rejimi tarafından sürgün ve soykırıma uğramasının 80’inci yıl dönümü, Eskişehir’de yapılan görkemli etkinliklerle gerçekleştirildi.
Kırım Türklerinin tarihi ile, Anadolu Türklerinin tarihi birbiriyle kader birliği yapmışçasına iç içe geçmiş. Ne zaman ki kuzeydeki Tatarlar Rusya karşısında gerilemeye başlamışlar, Anadolu’da yaşayan biz Türkler de gerileme dönemine girmişiz. Dolayısıyla Tatar davasını Anadolu Türklerinin de beka sorunu olarak görmek lazım.
1944 yılında Kırım’da tam 191 bin 44 Kırım Türkü sürgün ve soykırıma uğradı. Bugün aslında Ukrayna’ya bağlı olan Kırım, Rusya tarafından işgal edilmiş durumda. 
Tatar diasporasının dünya üzerinde en kuvvetli olduğu yer Eskişehir. Dolayısıyla 1944 soykırımının da en güçlü anıldığı yer Eskişehir oldu.
Dünyanın çeşitli yerlerinde sürgüne gönderilen Tatarlar Eskişehir’de düzenlenen etkinliklere önce Ulus Anıtı’na çelenk koyarak başladılar. Daha sonra toplanan binlerce kişi Cumhuriyet Meydanına yürüyüş gerçekleştirdi. Göstericileri yolda Eskişehirliler alkışlar ve sloganlarla selamladı. Cumhuriyet Meydanındaki miting de çok görkemli oldu.
Mitinge Tatar davasını her zaman destekleyen Ahmet Ataç ve Kazım Kurt da katıldı. Ancak asıl sürpriz Ukrayna Büyükelçisi Vasyl Bodnar yaptı. Kalabalığı Türkçe selamlayan Bodnar, ülkesinin Rus işgaline karşı Tatarlarla omuz omuza savaşarak direndiğini söyledi.
Bir diğer sürpriz konuk da İYİ Parti Genel Başkan Yardımcısı ve Adana Milletvekili Ayyüce Türkeş Taş oldu. Kırım Türk davasına sahip çıkmanın babasından kendisine miras kaldığını belirten Türkeş, daha sonra il binasına geçerek partililerle görüş alışverişinde bulundu.
Günün en önemli gelişmelerinden birisi ise Odunpazarı Belediye Başkanı Kazım Kurt’un 71 Evler Mahallesi’nde açtırdığı Kırım Kültür Parkı ve Anıtıydı. Emeği geçenleri tebrik ederiz.
Biz Türkler başkalarının acısını paylaşmaktan, başkaları için gözyaşı dökmekten gocunmayız. Ama iş kendi acılarımıza geldi mi unutur gideriz.
Türkiye’nin solcu aydınlarının pek azı Kırım Soykırımını, Çerkez Soykırımını veya Balkan Savaşında katledilen 1 buçuk milyon Türk’ü anımsar.
Türkiye’deki muhafazakar aydınlar da Filistin’deki Müslüman kardeşlerimiz için haklı olarak göz yaşı dökerken, Türkistan’da Çin zulmü altında inim inim inleyen Uygur Türkleri hakkında iki kelime etmezler.
Eğer ki bizler kendi milli davamıza sahip çıkmazsak, dünyada kimse “Türkler haklı” demez. Sanırım milli bilincin önemini çok daha iyi kavramamız gerekiyor.