Basın kurcalamak istemiyor

Deprem gibi büyük felaketlerde, vatandaşa moral vermek çok önemli. Ancak ve elbette ki basının ilk görevi eleştirmek. 1999 depreminden sonra bütün basın mevcut hükûmeti yerden yere vurmuştu. Hatta çok iyi hatırlıyorum Hürriyet gazetesi 1999 depreminden sonra “KATİLLER” diyen bir manşetle yayınlanmıştı. Tabii gazete katiller derken dönemin Ecevit – Bahçeli Hükûmetini değil, malzemeden çalan hırsız müteahhitleri kastetmişti.

Bugün basının tamamına yakını Saray’ın kontrolüne girdi. Artık bırakın hükûmeti eleştirmeyi, hırsız müteahhitlere bile ses çıkartmaktan korkan bir basınımız var. Çünkü yıkılan binalara kimin imar izni verdiği ve dahası o binaların müteahhitlerinin kimler olduğunu kurcalamak istemiyorlar. Çünkü kurcalarsa, ip uçlarının nerelere çıkacağından endişe ediyor. Korkak basın 40 bine yakın şehidin hesabını bile soramıyor.
Boşuna dememişler “Basın susarsa, millet susar” diye…
 

Birincil öncelik oyuncak

Tepebaşı Belediyesi deprem bölgesine ulaştırılmak üzere oyuncak bağışları yapıyor. Şimdi bazıları “Oyuncağın sırası mı?” diye düşünüyor olabilir. Ancak büyük bir yanılgı içindeler. Bana kalırsa tam da oyuncağın sırası. Çünkü çocuklar için oyuncak, ekmek kadar – su kadar gerekli bir şey.
Dahası biz büyükler için de – belki oyuncak değil – çocuk sesi çok gerekli bir şey. Bir çocuğun neşeli kahkahasının yerini tutabilecek bir depresyon ilacı olduğunu zannetmiyorum. Aslını ararsanız şu sıralar tam da çocuk kahkahasına ihtiyacımız var. Dolayısıyla Tepebaşı Belediyesi’ni bu ince düşüncesinden dolayı tebrik ederim.
 

Susun artık

Ne zaman büyük bir felaketle karşılaşsak, komplo teorilerinin birbirini izlediğini görüyoruz. Son olarak HAARP diye bir palavra icat ettiler. Güya bir Amerikan gemisi varmış da, depremleri onlar yapıyormuş.
Dünyada böyle bir teknoloji yok. Gerçekte HAARP diye bir teknoloji elbette var. Ancak deprem yaratmıyor veya insanların zihinlerini kontrol etmiyor. Sadece yüksek enerji seviyesinde çalışan bir nevi radyo vericisinden bahsediyoruz.
Depremler hayatın bir gerçeği ve bilimsel olarak kanıtlanmış durumdalar. Yani dünyanın öküzün boynuzlarında olduğu, öküz boynuzu salladıkça deprem olduğunu ileri sürmek ne kadar gerçekçiyse, Amerikan gemisi palavrası da o kadar gerçekçi.
Biz bilimin söylediklerine ne zaman inanacağız? Ne zaman palavralardan veya hurafelerden vaz geçeceğiz? Bilimin önemini anlamak için daha kaç tane felaket yaşamamız gerekiyor?