Tükenmiş Nefeslere!

Bazı maçlar vardır. Onları anlatması çok zordur. 

O maçların sistemi, taktiği, yalanı, riyası yoktur...

Bu maçlar ayakla değil, ancak yürekle, inançla, ruhla kazanılır...

Omuz omuza verilen  bir savaşın dünyalara bedel mutluluğu vardır o maçlarda...

Sahanın her metrekaresini ıslatan alın terinin ışıltılı nağmeleri vardır o utkuda...

                      *          *          *

İşte Cumartesi akşamı Türk futbolunun 3 Temmuz 2011’ den bu yana sürüklendiği kaosta baş rol oynayan, sicilindeki şike lekesi henüz silinmemiş Fenerbahçe karşısında verilen anlamlı direnişin görkemli prömiyerini izledik....

“Bando ESES”in, Berlin Flarmoni Orkestrasını gölgede bırakan olağanüstü konserini mi, tribünlerin mazisine yakışan o büyük coşkusunu mu, yoksa Başkan ve Yönetimin taraftarla oluşan ruh bütünleşmesini mi anlatayım?

Yoksa göğüslerindeki armayı en yüce değer kabul edip “Atatürk Stadı”nın çimlerini onur terleriyle sulayan futbol emekçilerimizi mi?

                    *          *          *

Bir tarafta paha biçilemeyen ve Milli formaya yıllardır ambargo koyan  Volkan Demirel, Gökhan Gönül, Mehmet Topal, Emre Belözoğlu, Caner Erkin...

Hemen onların yanında Meireles, Alves, Kuyt, Sow, Webo gibi renk aşkının değil, ancak milyon Euroların harekete geçirebildiği Avrupa’nın önde gelen lejyonerleri...

Ve Fenerbahçe’de görev alabilmek uğruna sözleşmesini hiçe sayıp aylarca “Aziz Yıldırım”ın kapısında sabahlayan, futbolun etik değerlerini paspas yaparak, “Megalo İdea” sına (Büyük İdealine) ulaşan “Ersun Yanal”...

                      *         *          *

Diğer tarafta annesinin biriktirdiği parayla futbol ayakkabısını bile zorlukla alabilen Aytaç Kara, altı ay öncesine kadar kimsenin adını bilmediği gurbetçi bir ailenin çocuğu Tarık Çamdal,   hemen her maçta sahaya ayaklarını değil, ruhunu koyan Hürriyet Güçer, “Kamuran’lı, Vahap’lı, Koko Burhan”lı bütün zamanların en muhteşem orta sahasından esintiler sunan Şilili Jorquera, alın terinin  onuruna inanan Erkan Zengin, Özgür Çek ve diğerleri...

                     *            *           *

Ve geldiği günden beri bir karakter anıtı gibi taraftarın gönül kaidesine oturan, futbolun yanı sıra,  etik değerlerinde öncüsü “Ertuğrul Sağlam”. Ve ilkeli yönetimin, güvenin ve şeffaflığın simgesi haline gelen “Mesut Hoşcan” ve arkadaşları…

Yani kahramanı çok olan bir öykü…

Ve maçın son bölümlerinde “Bando ESES” in enfes yorumuyla, duyguların doruklara tırmandığı,  sahaların şimdiye kadar duyduğu en güzel beste; “Tükenmiş Nefeslere” …

Evet, bu formayı giyerken ebediyete intikal eden, “Necdet Yıldırım”lara, “Sinan Alağaç”lara, “Ediz Bahtiyaroğlu”na ve bütün “Tükenmiş Nefeslere” armağandır bu zafer…