Bu Şehirli Olamayan Listeye Girmesin

Eskişehir insanı olarak dışarıdan gelene kapılarımız sonuna kadar açık. Hatta gereğinden fazla hoşgörülü, gereğinden fazla kibar ve tolerans sahibi insanlarız.
Aslında bunda bir beis yok. Göçlerle harman olmuş ve gettolaşmamış bir şehir için bununla gurur bile duyabiliriz.
 
Ancak bu hoşgörü ve mütevazılığın bize iyi gelmediği, ölçüsünün kaçtığı ve sonuçlarından dolayı şehrin ivme kaybettiği bir alan var. Oda şehrin siyasi ve seçilmiş kadroları…
 
Bu alan sorunlu çünkü kendi şehrimizde misafir kalıyoruz.
Şehrin anahtarlarını partilerin genel merkezlerine teslim edip, onların belirlediği paraşüt adayları gönlümüzün başköşesine oturtuyoruz.
 
O kadar kabullenmiş ve normalleştirmişiz ki bu durumu, tahmin ve plan yaparken bile şehirdeki isimleri en iyi 2. sıradan koyuyoruz listeye.
 
Eskişehir olarak dozunda bir şehir milliyetçiliğine, tadını kaçırmadan göstereceğimiz net bir tavra ihtiyacımız var.
 
Bakın sırf yukarıda dile getirdiklerim yüzünden eksiliyoruz.
 
Şehrimizin yetiştirdiği isimler 2. plana atılıyor.
Siyaset yapmaya aday genç, nitelikli, iddialı ve hesap sorabileceğimiz isimleri küstürüyor, hevesini kaçırıyor, siyasetten uzaklaştırıyoruz.
 
En kötüsü ise şehrin yabancısı olan, görev süresi bittikten sonra bu şehre adım atmayacak isimler yüzünden mevcut sorunları çözemediğimiz gibi bu sorunlara yenilerini ekliyor, en ufak hesap soramıyor ve şehrin kazanımlarını bile tartışır hale geliyoruz.
 
O yüzden Eskişehir’in Ankara’da, bürokraside, çeşitli teşvik ve yatırımlar konusunda yeniden iddialı bir şehir olması için önceliğin genel merkeze bırakılmaması ve bizi TBMM’de temsil edecek kişilerin Eskişehirli olması gerekiyor.
 
Bu arada bazı yanlış anlaşılmaları önlemek adına şunu net olarak belirteyim.
 
Eskişehirli dediğim kişiler illa Eskişehir’de doğan, okuyan, nüfus kütüğü burada olanlar değiller. Sonradan bu şehre gelmiş, burada ticaret yapıyor, Aile olarak burada üremiş ve nihayetinde burada yaşamına devam edip, topluma karışan ve mezar taşı burada olacak herkes benim gözümde Eskişehirlidir.
 
Boynuna değil ruhuna Eskişehirspor atkısı takabilen, tribüne gelip rahatça maç seyredebilen herkes Eskişehirlidir.
 
Çünkü o kişiler görevi bittikten sonrada burada yaşayacağı için kendini çevresine, şehrine karşı sorumlu hisseder, eksiği olursa içi rahat etmez. Topluma karışamaz, çoluğu, çocuğu rahat rahat dolaşamaz. Bu yüzden bu kriter değerlidir.
 
Ama burada evi olmayan, akrabası, eşi dostu olmayan, bu şehrin takımını desteklemeyen ve muhtemelen tek bağı görevi olan adaylardan ne bekleyebiliriz?
Nerede karşılaşabilir, hangi eksiğin hesabını sorabiliriz. Gönül bağı derin olmayan birinin bu şehri sahiplenme ivmesi ne kadar yüksek olabilir ki?
Kusura bakmayın ben kendi mesleğimde dâhil profesyonelliğe inanan birisi değilim.
Duygu, ruh, heyecan, amatörlüğün yapılan her iş ve temsilde mutlaka olması gerektiğini düşünürüm.
 
Bırakın siyaseti yine kendimden, mesleğimden örnek vereyim.
 
Malumunuz ömrüm bu şehrin medyasında geldi, geçiyor.
Bugün işi bıraksam ve başka bir şehirde yapma kararı alsam. Misal Samsun’a gitsem ve orada yerel medyada göreve başlasam. Ne kadar başarılı ya da verimli olabilirim?
 
Baştan söyleyeyim ki şansım çok az.
 
Çünkü mesleki olarak artık genç değilim. Samsun’un geçmişine, sorunlarına, yönetenlerine ve toplumsal yapısına hakim olmak için gereken zamanı orada geçirmemişim.
Orada geçici bir süre yaşayıp Eskişehir’e döneceğim. Evim, akrabam, ticaretim yok.
Şartlar böyleyken Samsun’un sorunları ve Samsunspor ile ilgili çalışmalarım, çabalarım canla başla olur mu? Kendimi adayabilir miyim?  Samsun gündeminde evveliyatını bile bilmediğim bir konu hakkında fikir yürütebilir, doğru analizler yapabilir miyim?
Elbette yapamam. Başarılı olamam.
 
Ha iyi insanımdır, güzel insanımdır falan filan ama bunlar sonucu değiştirmez.
 
İşte vekillik kriterindeki durum bana bu örnekteki gibi geliyor. Umarım doğru anlatabilmişimdir.
 
Şimdi bana katılmayacak ve Kemal Unakıtan gibi münferit bir örneği vereceklerde çıkabilir. Saygı duyarım. Ancak örnek isim Unakıtan ile sınırlı kalıyorsa bir düşünün derim.
 
Hatta size vekillik döneminden sonra bırakın Eskişehir’i sosyal medyada dahi karşıma çıkmayan Tayfun İçli, Süheyl Batum’dan bahsedebilirim.
 
Ya da Eskişehirspor’un sorunlarını aşmasına yardımcı olmadığı gibi Cumhurbaşkanı ile Spor Bakanı ile görüşmesini bile engelleyenlerden de bahsedebilirim.
 
Ama yazımın öznesi kişiler, isimler değil bize sürekli nasihat dinleten bu zihniyettir sevgili hemşerilerim.