Bir Şey Yapmalı!

Bilinçsiz gençleştirme operasyonu sonucu, deplasmanlarda da maç kazanabilen bir ekipten bu gün kendi sahasında maç kazanamayan bir hale geldik…

Böyle başarısız bir süreçten ve kötü sonuçlardan sonra en kolay iştir sallamak!

Yazmayalım, incitmeyelim diyoruz!

 Böyle hızlı düşüş dönemleri,  bulanık suda balık avlamak isteyenler için önemli fırsattır…  

Giderek kaybolan neredeyse ayaklar altında sürünen özgüvene bir tekme de biz atmak istemiyoruz…

Ancak, bu hafta düzelir, gelecek hafta düzelir umuduyla daha nereye kadar bekleyeceğiz…

Apoletleri paslanan hocamızın “bu takıma güvenin” sözü artık inanılırlığını yitirdi…  

Hoca hâlâ sabır sözcüğünün arkasına sığınıyor. Ama sabır taşının çatladığını göremiyor…

Haftalar geride kaldıkça düzelme adına, kazanma adına en ufak bir ışık vermeyen takımın süratle uçuruma gittiğini görmek için aklımıza, yüreğimize ve gözlerimize inen perdeyi kaldırmanın zamanı geldi hatta geçiyor…

Çünkü bu takımın kazanma adına akıttığı ter yeterli olmuyor…

Ruhunu, hırsını ve özgüvenini kaybetmiş, kazanmayı unutmuş bir takım da olsa bu renklerle, bu arma ile ezelden bir gönül bağımız var…     

Üzülerek kabul etmemiz gerekir ki, bir zamanların en korkulu deplasmanı olan Eskişehir artık konuk takımların Porsuk’ta gezip, Adalar’da dolaşıp, güle oynaya puan aldığı mesire yeri oldu.  

Her hafta kahır mektubu yazmak, her maçtan boynu bükük ayrılmak neredeyse kader oldu…

Henüz her şeyi yitirmedik tabi…

İlk yarının bitmesine iki hafta kaldı…

Hızla uçuruma yuvarlanan her takım için belki de son şans devre arası…

Başkan, yönetim ve teknik direktör gerçekten sırat köprüsünden geçiyor…

Böyle zor günlerde Moğolların seslendirdiği bir şarkı geldi aklımıza…

“Bir Şey Yapmalı!”

 Bizde yürekten haykırıyoruz!

Gerçekten “bir şey yapmalı!”

Güçlü başkanlar ve yönetimler böyle günlerde belli olur!

Bir şey yapmak için fazla vakit kalmadı…