Hukuk ve ekonomi 

Dünyada bilinen bir gerçektir. 
Hukuki normlara uygun bir demokrasinin varlığı ekonomik gelişmişliğe kapı aralar.
Türkiye, enerjinin yapıtaşları petrol ve doğalgazda dışa bağımlı ülkelerden biri. Bunun için yıllık bütçesinin önemli bir bölümünü petrol ve doğalgaz için ayırmak zorunda kalıyor.
Cari açığın büyümesinde ciddi payı olan enerji ürünleri ithalatına ödenen para yıllık 90 milyar dolara yakın.
Rusya-Ukrayna savaşı yetmezmiş gibi İsrail’in Gazze’de sürdürdüğü işgal emtia fiyatlarındaki yükselişi artırdı.
Yıllık enerji için harcanan yaklaşık 90 milyar doları bir mukayese ile açıklarsak daha iyi anlaşılacak. 90 milyar dolar Türk Lirası cinsinden 2 trilyon 565 milyar TL. 
Türkiye’nin 2024 yıllı bütçe büyüklüğü 8 trilyon 437 milyar TL gelir, 11 trilyon 89 milyar TL gider öngörüldü. Bütçe açığı ise 2 trilyon 652 milyar TL olarak bütçede yer aldı.
Bütçenin 4’te biri kadar enerji için para ödeniyor.
Bunun Türkçesi…
Yeraltı zenginlikleriniz olmadığına göre, dövize olan ihtiyacınızı ihracat ve dış yatırım çekerek karşılamak zorundasınız. 
İhracat yapabilmeniz için sanayiciyi katma değeri yüksek, teknolojik ürünleri üretmesi konusunda desteklemeniz, dış pazarda rekabetçi bir konumda tutmanız gerekiyor.
Bu da kabaca, enerji maliyetlerini olabildiğince cazip hale getirip, işçilik ve ithal ikame mallarda uygulanmak üzere vergi avantajlı bir ortamı sağlamaktan geçiyor.
Türkiye’de mevcut durum böyle mi?
Tabii ki hayır.
Döviz kaynağı için başka ne lazım?
Yabancı yatırımcı.
Geliyor mu?
Maalesef giderek zayıflıyor. 
Bırakın dış yatırımcının gelip yatırım yapmasını, olanlar gitmeye başladı.
En son Türkiye’ye sıfırdan otomotiv yatırımı ne zaman gelmiş biliyor musunuz?
1997 yılında.
Gazete Oksijen’in otomotiv yazarı Emre Özpeynirci’nin yazısına göre, 1997 sonunda en son Honda geldi. 
Opel 2000 yılında,Honda ise 2021’de fabrikalarını kapattı.
VW ve son dönemde Çinli BYD gibi birçok marka başka ülkeleri seçti.
Sadece bu, otomotiv örneği. 
Küresel yatırımcıların Türkiye’ye gelip yatırım yapmaları, fabrika kurmaları, var olanları büyütmeleri ya da buradan tesis satın almaları…
Doğrudan yatırımlar döviz ihtiyacı olan Türkiye’nin cari açığının karşılanmasında önemli rol oynuyor.
Üretimi artan bir ekonomide istihdam artar, ekonomi büyür, piyasa çarkları daha iyi döner.
Merkez Bankası verilerine göre 2023 yılı itibarıyla Türk sermayesinin yıllık yurt dışı yatırımları yüzde 7,4 artışla 4,6 milyar dolar olurken, yabancı doğrudan yatırım girişi yüzde 14,2 azalarak 5,9 milyar dolara geriledi.
Bunlar bir anda olmadı.
Ne zaman ki Türkiye’de hukuk tartışmalı hale geldi… 
İşte o zaman zurna “zırt” demeye başladı.
Adli mekanizmaları sarsılmış, yurttaşın adaletin yerine geleceğine olan inancı erozyona uğramışsa…
Kesin hükümle uygulanması gereken Anayasa Mahkemesi kararlarının yerine getirilmesine direnç oluşturuluyorsa…
Yüksek yargı kurumu Yargıtay, Anayasa Mahkemesi’ne karşı “yargı darbesi” girişiminde bulunuyorsa…
Üstelik Cumhurbaşkanı tarafından da sırtı sıvazlanıyorsa…
Adalet ile birlikte ekonomide de “tehlike çanları” çalıyor demektir.
Hukuku tartışmalı ülkelere ne yabancı yatırımcı gelir ne de mevcut yerli sermayedar ekonomiye güven duyup yatırım yapar.
Yukarıdaki örnekte olduğu gibi yatırım yapacak başka ülkeler bulur.
Hasılı…
Bugün eğer bir hukuk skandalından bahsediyor ve üzerine benzin dökülerek bu durum körükleniyorsa… 
Gelir adaleti ve TL’nin düşen satın alma gücünü konuştuğumuz günleri arar hale gelebiliriz…
Aralık kalmış “yoksulluk” kapısı ardına kadar açılabilir…
Demedi demeyin…