Hayaller, gerçekler

Yıllardır Eskişehir ile ilgili son derece önemli hayallerimiz var. Bu hayaller bir an önce gerçeğe dönsün diye arzuluyoruz ancak Milli Piyango’dan büyük ikramiye kazanacak gibi hissedip, çekiliş yapılınca amorti bile çıkmayan bilet sahibi gibi hissediyoruz kendimizi.
Kızılinler Termal Sağlık alanı olacak, kocaman yatırımlarla Avrupa sağlık fonlarının destekleyeceği bir merkezimiz olacak diye ümitlenen, hem turizm potansiyeli hem de ekonomik girdiler fırlayacak diye ümitlenen biz değil miyiz?
Havalimanı uçuşlara açılacak Türkiye’nin her şehrine gidip geleceğiz, havacılığın başkenti dediğimiz şehre de bu yakışır diye işe başlayıp, talep yetersizliğinden uçuşların iptal edilmesini sıradan karşılayan bir ruh haline dönmemiz arasında çok kısa bir süre yok mu?
Hani Eskişehir’in geleceği havacılık sektöründen geçecek, havacılıkla ilgili en büyük işleri ülke çapında biz yapacağız diye yıllardır bekleyip Havacılık OSB’sini Ankara’ya kaptırmak hayalleri kırmadı mı?
Uraysim ile Dünya’nın sayılı test merkezlerinden biri Eskişehir’de olacak. Beyaz yaka, ciddi katma değer girdileri ile şehrimiz adeta şaha kalkacak diye yazan, çizen de bizdik. Şimdi ise Termik Santral nedeniyle akıbeti ne olacak diye merak ettiğimiz bir projemiz var değil mi?
Peki ya 3. Üniversite? İleri Teknoloji’nin alametifarikası olacak bu yatırım nerede? Beyin göçü, binlerce yeni öğrenci falan hayali de rafa kalkmadı mı?
Hızlı Treni bile 500 metre öteye götüremeyip yıllarca sıkıntısını çekerken umduğumuz ve bulduğumuz birbirinden farklı değil miydi?
Yerli otomobili ilk yapan şehir olarak belki de yıllar sonra bu atılımı da ancak biz yaparız diye düşünenleri de ekleyelim bu hayal kırıklığı listesine ve soralım.
Hayal ettiklerimizin hangisini yapabildik?
Çok büyük umutlar bağlayıp da gerçeğe dönüştürdüğümüz ne oldu, neyi başardık…
Rutin işlerin ötesinde gerçekleştirebildiğimiz kaç hayalimiz var son 30 yılda …
Ya da olsun diye beklediğimiz, heveslendiğimiz kaç hayal kaldı?