''PROFESYONEL YÖNETİCİLİK'' DİYE KANDIRILIYORUZ!

Biraz 90'lara dönelim, çocukluk yıllarımıza doğru... Gece yarılarına kadar sokakta oynadığımız, evin önünden ayrılma diyen annelerimizi dinlemediğimiz, bisikletten düşüp olsun paten sürerim bende dediğimiz yılları hatırlayalım. Öyle ki yemek saatlerini unutur azar işitir ama yine de oyunu yarım bırakıp evimize dönmezdik. Hatta dün bir film izledim. Film gerçek bir hikayeden uyarlanmıştı. Filmde  George Bernard Shaw'un bir sözünü öğrendim. ''Yaşlandığımız için oyun oynamayı bırakmayız, oyun oynamayı bıraktığımız için yaşlanırız'' diyordu. Beğendim demek az kalır, gerçekten bu sözü çok sevdim. Düşünmeye başlayınca da uzaklara dalmamak imkansız sanırım. Küçükken hep oyun oynardık. Yakan top, saklambaç, bazen taşla bazense hiçbir araç kullanmadan bile saatlerce oynardık. Zamanın nasıl geçtiğini hiç anlamadan... Eve dönüşte apartmanda gördüğümüz ''apartman toplantısı'' yazısını ben hep okurdum. Komik ama beni niye götürmüyorlar diye kızardım. Yönetici aile bizim ev olsun isterdim. Bir kere de oldu diye hatırlıyorum. ''Anne paraları ben toplarım apartmandan, cips almam lazım'' demişim. Apartman yöneticiliğini baya yanlış anlamışım sanırım. Annem hala gülerek anlatır. Yöneticilik demişken gelelim 2018 yılına ve Eskişehir'e bakalım. Şimdilerde yeni moda profesyonel apartman yöneticiliği olmuş. Sloganları da var ''Komşunuzla kötü olmayın biz hallederiz'' diyor. Neyi hallediyor? Hafta da bir belki apartmanı temizletiyor, bu kadar. Peki ya komşuluk? Ben söyleyeyim size, eser kalmadı. Eskişehir'de de yaygın olarak bu işi bazı firmalar yapıyor. Kesinlikle beğenmiyorum. Bu iş tamamen komşuluk ilişkilerini öldürüyor. Apartmanda bir sorun olduğunda yöneticinin kapısını çalamazsın. Kimseye derdini anlatamazsın. Şu sıralar Suriyeli ve İranlı komşularımızı düşünürsek zaten direk birebir iletişim kurmak da zorlaşıyor. Bir kere denedim apartmanın profesyonel yöneticisini aradım. ''Uydu kablomu yan komşum kullanmış, Suriyeli olduğu için derdimi anlatamadım'' dedim. ''Biz ne yapabiliriz'' dedi, bende iyi kullansınlar o zaman diyerek çözdük olayı. İşte size profesyonel yöneticilik! Aidat için hesap numarası istiyorsunuz. Gönderilmiyor. Tekrar tekrar istiyorsunuz, göndereceklerini söylüyorlar ve yine göndermiyorlar. Sonra ne oluyor biliyor musunuz? Eve bir kağıt geliyor ve biriken aidat borçlarınızı faiziyle istiyorlar. Faiz mi diye arıyorsunuz doğal olarak. Cevap '' hanımefendi hesap numarası panoda asılı, oradan alabilirdiniz, faiziyle ödemek zorundasınız'' diyor. Hepimiz zaten gördüğümüz her hesap numarasına, sorgusuz sualsiz para gönderiyoruz ya tabi! İlk sorulduğunda panoda asılı olan hesap numarası günceldir demek zor olsa gerek! Hayır ama faizle ödetmek varken tamam biz size mesaj atarız demek tabi ki de çok akıllıca, haklısınız. Komşu komşuya bunu yapar mı? Toplanan aidatların nereye harcandığını sormuyorum bile! Ben böyle sorma ver parası görmedim. Böyle şeyleri hiç çocukluğumda hatırlamıyorum. Keşke bunlardan uzak hep çocuk kalsaydık...